Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.

notes, zwykły notes, z okładką zrobioną ręcznie, też zwykłą, ale słowa niezwykłe.

mam w głowie (i w serce zresztą też mi zapadło) takie zdarzenie.

wakacje, piękny słoneczny dzień, miejsce publiczne, ja w jakimś twórczym działaniu ze znajomymi niepełnosprawnymi i  pytanie L. wtrącone, tak ot, zwyczajnie, w rozmowie o wszystkim: Ania, dlaczego ludzie patrzą na mnie tak dziwnie? jedyna odpowiedź, która przyszła mi do głowy to: patrzą tak, bo Cię nie znają, bo są więźniami schematów, nie maja odwagi sami zdecydować o tym co jest piękne, tylko trzymają się sztywno, każdy swojej ramki. 

ja też mam swoje ramki, to pewne.  z niektórych czasem nie umiem zrezygnować, byłoby trudno bez nich żyć, choć pewnie o niebo piękniej...

ale są też takie dni, kiedy serce widzi więcej niż oczy, wtedy najbardziej rozumiem L., bo ludzie dziwnie na mnie patrzą...

notes dostępny tutaj